ابداعات

یکی از پروژه های عجیب در ایران، ساخت رادیو تلسکوپ با قابلیت حمل کردن بود که توسط ایمان صدیقی و ایمان صادقی، دو نخبه ایرانی از سال ۱۳۹۰ به مدت چندین سال روی آن کار شد.

در ادامه گفتگوی این دو نفر با سایت دانستنی ها را میخوانید:

هدف این دستگاه دریافت پیام موجودات فضایی بود و ایده ساخت آن، از یک سوال مشهور آماده بود:

اینکه آیا دولت ها وجود فرازمینی ها و ارتباط با آنها را از ما مخفی کرده اند؟

سوالی که ذهن بسیاری از مردم را درگیر کرده بود:

آیا سیگنال‌های رادیویی یا الکترومغناطیسی از موجودات فرازمینی به سمت زمین ارسال می‌شوند و آیا این داده‌ها توسط نهادهای علمی یا دولتی مخفی نگاه داشته شده‌اند؟

اگر اینطور باشد، کافیست یک رادیو تلسکوپ شخصی داشت و رد و بدل کردن پیام را رصد یا شنود کرد!

توسعه یک رادیوتلسکوپ شخصی و پرتابل می‌توانست امکان پایش مستقل طیف‌های رادیویی کیهانی را فراهم آورد و به پژوهشگران این فرصت را بدهد تا هرگونه الگوی غیرعادی یا ساختارمند در داده‌ها را مورد بررسی قرار دهند.

این طرح به علت حساسیت و اهمیتی که داشت، تا چند ساله به صورت محرمانه دنبال شد.

همانطور که میدانید رادیو تلسکوپ های پیشرفته در چین و امریکا و روسیه وجود دارند. ما نمیخواستیم چیزی که وجود دارد را دوباره اختراع کنیم، بلکه میخواستیم ببینیم آیا پیامی از فضا رد و بدل میشود که از ما پنهان مانده باشد؟

ساختار دستگاه

این دستگاه الکترونیکی دارای چند آنتن بود. چون دستگاه می بایست پیام های رادیویی دیگر را تشخیص میداد و حذف میکرد. آنتن اصلی یک دیش ماهواره بود که به یک تقویت کننده کم نویز متصل میشد و کارایی آن مقداری تغییر میکرد چون میتوانست امواج ضعیف هم آشکار کند.

مشکلات و چالش های دستگاه

چالش اول ما قرار دادن آن در یک جای نسبتا بلند برای مدت طولانی بود طوری که برق دستگاه هم دائما تامین شود.

پشت بام آپارتمان یکی از دوستان را به این دستگاه اختصاص دادیم تا حداقل اختلال محیطی را تجربه کند.

منبع تغذیه دستگاه هم متشکل از برق و باتری بود.

دستگاه در ابتدا نویزها و امواج زیادی را دریافت میکرد و باعث ناامیدی ما شد.

هیچ دیتای مناسبی در کتاب ها وجود نداشت که به ما بگوید دنبال چه فرکانسی باید باشیم!

تحقیقات خود را ادامه دادیم و سعی کردیم عدد فرکانس هر نوع دستگاه در زمین را پیدا کنیم. اینطوری میفهمیدیم که چه فرکانس هایی مربوط به زمین هستند.

بعد با توجه به قدرت امواج متوجه شدیم که یک سری از آنها را باید فیلتر کنیم و اصلا در نظر نگیریم چون این امواج ضعیف بوده و در سطح فرا سیاره ای مورد استفاده قرار نمیگیرند.

با ایجاد این تغییر، هشدارهای دستگاه بسیار کمتر شد.

حالا امید بیشتری به دستگاه میشد داشت.

آیا دستگاه موفق شد پیامی را دریافت کند؟

دستگاه دو پیام دریافت کرد که به نظر معنادار می آمدند. اما بعد از دریافت پیام دوم، دستگاه به طور کامل از کار افتاد.

مدت ها روی رمزگشایی از پیام ها کار کردیم. پیام ها در پس زمینه یک نویز داشتند و صدا در هر دقیقه چندین بار ضعیف و قوی میشد. انگار پیام با یک الفبای خاص مخابره میشد.

کد مورس نبود و با آن تفاوت داشت. به نظر می آمد تفاوت هر حرف یا کلمه، از طریق شدت نویز مشخص شده است و همچنین نوعی رمزگذاری مبتنی بر زمان یا فاصله میان پالس‌ها بود.

رمزگشایی دقیق نیازمند دستگاه ها و برنامه های کامپیوتری پیشرفته رمزگشایی و تحلیل طیفی بود که ما چنین امکاناتی نداشتیم.

این طرح، یکی از پیچیده ترین و جالب ترین ایده هایی بود که روی آن کار کردیم و تا به امروز در هیچ کجا درموردش صحبت نکرده بودیم.

این پروژه، نمونه‌ای از تلاش‌های مستقل در حوزه رادیو نجوم تجربی و تحلیل سیگنال‌های فرازمینی در ایران است.